Jean-Michel Jarre Kraków 2017

     Wiecie co? Lubię chodzić na koncerty, a ten moment, w którym na scenie widać swojego idola, jest nie do opisania. To takie pewnego rodzaju przeżycie, po którym chce się opowiadać wszystkim wokoło jak było i wspominać przez długi okres czasu. No dobra, może nie wszyscy tak na to patrzą, ale tak właśnie wygląda to u mnie. Ten koncert był inny niż te, na których byłam. Ten był wyjątkowy, pewnie ze względu na to, że po raz pierwszy odbywał się trochę dalej, a na scenie występował zagraniczny muzyk. Właśnie zdałam sobie z tego sprawę, że wszystkie występy, które oglądałam, dotyczyły polskich zespołów i wykonawców. Ten koncert był jedyny w swoim rodzaju, a na scenie grał Jean-Michel Jarre, twórca muzyki elektronicznej!

     

      Dzień wcześniej pojawił się pomysł aby pojechać do Krakowa. Jak zwykle u mnie dzieje się wszystko na ostatnią chwilę, chociaż nie bardzo mi się to podoba. Zanim dostałam bilet, załatwiany przez brata, zdążyłam wypić kawkę w galerii i posiedzieć. Pół godziny przed rozpoczęciem odebrałam swój bilet, po czym ruszyłam na miejsce. Tauron arena zaskoczyła mnie swoimi rozmiarami. O ile z zewnątrz była duża, to w środku wydawała się być jeszcze większa. Musieliśmy pytać się po parę razy, gdzie są nasze miejsca, których nie mogliśmy znaleźć. Wreszcie usiedliśmy. Nagle na scenie pojawiła się cała ściana w światłach, za którą ledwo widać było wykonawce, obłożonego z każdej strony instrumentami. "Chwila moment, ale czemu Jarre nie jest na przodzie?" - miałam ochotę powiedzieć. Wkrótce syntezatory zabrzmiały, ściana się rozsunęła, ukazując całą postać muzyka. Jean-Michel zagram intro, a potem przywitał się z publicznością. Moja pierwsza myśl? "Ktoś chyba powinien mu załatwić korki z angielskiego!".  Wymowę...jeśli mam być szczera, miał straszną, ze swoim francuskim akcentem. Rozumiem, że Polacy inaczej wymawiają słowa, ale uwierzcie, że musiałam się na prawdę skupić, aby go rozumieć.

      Jego koncerty są znane z tego, że towarzyszą im efekty świetlne. Niektórzy nawet twierdzą, że Jarre zajmuje się laserami, a muzyka jest dodatkiem do nich. Jest zupełnie inaczej! To muzyka elektroniczna jest na pierwszym planie, a lasery są tylko dodatkiem. Powstały dlatego, że oglądanie gościa, który kręci sobie pokrętłami od syntezatorów, jest nudne. Operowanie światłem ma zadanie urozmaicić to co dzieje się na scenie. Takie efekty robiły świetne wrażenie. Przybierały postać różnych kształtów, wzorów, postać Jarre'a, czy nawet okładki płyt. Trzeba przyznać, że Jean-Michel miał świetny kontakt z publicznością. W pewnym momencie muzyk zaprosił wszystkich pod scenę. Tłum poderwał się z krzeseł, poszłam i ja. Wydawało mi się, że jestem najniższa spośród osób, stojących koło mnie. Otaczali mnie ludzie, którzy nie dość, że przewyższali mnie o ponad głowę, to jeszcze byli dwa razy szersi. Próbowałam się dostać pod scenę, aby cokolwiek widzieć, ale to nie było łatwe. W końcu się udało. Byłam pod samą sceną! Nawet załapałam się na zdjęciu na oficjalnym profilu na facebooku Jarre'a i na filmiku na instagramie. Niestety muszę przyznać, że była duża różnica między starszymi utworami. a tymi nowszymi, przy czym te pierwsze wydają mi się być dużo lepsze. Ostatnie płyty można słuchać, ale to już nie jest to samo. 

Warto było usłyszeć swoje ulubione utwory na żywo. "Équinoxe", "Magnetic fields", a "Randez-Vous" było nawet trzy razy, w tym dwa razy na bis. Grał także na harfie laserowej! Niestety już "Oxygene 8" zostało trochę sknocone, przez techno w tle, którego w wersji studyjnej nie ma. Kolejna wada to taka, że Jean-Michel zaczął kombinować. Środkowa część koncertu to było po prostu techno, a tego gatunku muzyki po prostu nie lubię. Szkoda, że nie trzymał się elektroniki od początku do końca w swojej karierze, bo to mu na prawdę wychodziło. 

     

 Oxygene 8

     Mimo to, koncert był na prawdę udany. Gdy się skończył odwiedziliśmy jeszcze mojego brata w Krakowie i tak się z nim zagadaliśmy, że wyjechaliśmy gdzieś po 1 w nocy. O 2 zostałam obudzona na barszczyk. Mówię poważnie, jadłam w nocy barszcz w zajeździe. O 4 nad radem dojechaliśmy do domu, tuż przed świtem słońca, a żeby było jeszcze zabawniej, o 8 musiałam jechać do Rzeszowa. Byłam zmęczona, ale dałam radę!

Koncert odbył się już parę tygodni temu, jednak ja dopiero teraz piszę relacje z niego, przypominając sobie przy okazji jak było.