Homrzyska - wersja letnia

     Znacie to uczucie, gdy coś albo ktoś krzyżuje wam plany, a was to irytuje, bo nie macie na daną rzecz wpływu? Może i nie, ale ja niestety ostatnio to poznałam. Wyobraźcie sobie, że miałam już wyjechać, a tu okazało się, że nie mogę. Oczywiście była to wina rzeczy niezależnych ode mnie i to mnie właśnie w tym wszystkim denerwowało, że nawet nie mogłam niczego zmienić. A wszystko przez rekrutację i jakieś badania na studia. Dopiero przy składaniu dokumentów okazało się, że mam tylko tydzień na doniesienie tych badań. Jakby nie mogli dać trochę więcej czasu albo po prostu napisać o tym na stronie. Absolutnie nic nie układało się tak jak powinno i na prawdę myślałam, że zaraz mnie coś trafi. Na szczęście było minęło. Miały mi przepaść całe dwa tygodnie pobytu, a była to jedyna możliwość na wyjazd. Jednak nie stało się tak. Aż dwa tygodnie nie przepadły, bo wyjechałam, ale na cztery dni. Nie jest to dużo, ale no cóż...lepiej tyle niż wcale i nawet pomimo tej niewielkiej ilości spędzonych nocy, cieszyłam się, że mogłam wyjechać w góry.

     No właśnie, a skoro już mowa o górach, to wspomnę, że pojechaliśmy do niewielkiej miejscowości o nazwie Homrzyska, znajdującej się w odległości ok. 10 km on Nowego Sącza. Nie, nie było tam wysokich szczytów, których widok zapierałby dech w piersiach. Znajdują się tam raczej małe górki, ale mimo to, nie uważam, żeby były one nieciekawe.

 

 

     W Homrzyskach pojawiłam się już raz, na feriach, o czym pisałam tutaj, ale na tych wakacjach przyjechałam ponownie, aby zobaczyć je po raz kolejny, tym razem w lecie. Mimo, że mieszkaliśmy w małej mieścinie, nie było nudno. Teren na prawdę był ciekawy. W naszym domku było siedem osób, w tym ja, mój chłopak z rodziną i mój brat. Nie było problemu z dojazdem do większego miasta, w tym wypadku Nowego Sącza, w którym chodziliśmy na halę sportową, gdzie można było pograć w tenisa stołowego, badmintona, czy pojeździć na rolkach. Mają tam też fajne kino, gdzie razem z chłopakiem mogliśmy pójść na nasz długo wyczekiwany film "Jason Bourne", z czego na prawdę się ucieszyłam. Serio, bo u nas w mieście niestety tego filmu nie puszczają i nie wiem dlaczego.

 

 

     Była krótka wyprawa po górach, jak i inna trochę dłuższa. Nie wiedzieliśmy dokładnie na co się porywamy, ale okazało się, że przeszliśmy podczas tej drugiej 25 km. Naszym punktem docelowym była Hala Łabowska, zajęło nam to coś koło 7,5 godzin, a najwyższe miejsce miało 1107 m.n.p.m. Może dla innych to nie jest dużo, ale jak dla mnie dosyć sporo, zwłaszcza, że nie często wybieram się na wycieczki górskie. Byłam z nas na prawdę dumna, że zdołaliśmy tyle przejść. Chyba najlepszy był mój brat. Pobił wszystkich. Chciał pójść z nami, bo usłyszał słowo "hala" i myślał, że wybieramy się na halę sportową do Nowego Sącza. No cóż...miał małą niespodziankę.

Z tyłu schronisko przy Hali Łabowskiej.

 

Oprócz tego był wspólnie spędzony czas, ognisko, oglądanie filmów i te sprawy. A wyjazd? Oczywiście był jak najbardziej udany. Nie zdobyłam wszystkich szczytów w okolicy, nie pochodziłam sobie po Nowym Sączu i nie widziałam wielu pobliskich miejsc, dlatego nie ukrywam, że w to miejsce chciałabym jeszcze kiedyś pojechać. Może w przyszłości nadarzy się taka okazja, może... Szkoda tylko, że to mój pierwszy i ostatni wyjazd wakacyjny, bo miał być kolejny, ale trudno. Będę się cieszyć, że ta wycieczka mnie nie ominęła i po raz drugi pojechałam do Homrzysk. Podróż będę mile wspominała. Odpoczynek, chodzenie po górach i dobre towarzystwo!