Przekrocz siebie - skąd to się wzięło?

     Niedawno zmieniłam nazwę profilu, a obecnie doszła kolejna zmiana! Jak mogliście zauważyć pojawił sie nowy adres bloga. Po wielu przemyśleniach i zastanawianiach się, czy to zrobić, uznałam, że będzie to dobry pomysł. Poprzednie "I don't care" mi niezbyt pasowało i źle się czułam z tą nazwą. Nikt prawie nie wiedział czemu użyłam tego dziwacznego zwrotu, zamiast czegoś zupełnie innego. Dla ciekawskich podaję, że był to cytat z wielu piosenek, jakie bardzo lubiłam. Miało mi przypominać o tym, żebym przestała się wszystkim przejmować i nauczyła się podchodzić do życia z dystansem. Moje plany nie poszły mi tak super, jak się tego spodziewałam, co nie oznacza też, że w ogóle się nie powiodły. Mimo to zdanie straciło na aktualności. Wybór padł na "Przekrocz siebie" (angielska wersja: cross the border).

    

 Skąd to się wzięło?

Nazwy sama nie wymyśliłam. Po raz pierwszy się z nią spotkałam na forum młodzieży dominikańskiej w Jamnej. Taki jakby obóz katolicki, na którym zebrała się młodzież z wszystkich duszpasterstw dominikańskich w Polsce, czyli dokładnie ośmiu. Oczywiście na nim byłam razem z moim duszpasterstwem "Pan Da". Co roku wyjazd odbywa się pod jakimś hasłem przewodnim.  Ze wszystkich tych wyjazdów, na których byłam, a byłam aż i tylko dwa razy, najbardziej do mnie trafił "cross the border", czyli hasło mojego drugiego forum, a że ja lubię nasz język ojczysty i nie uważam, żeby był gorszy od angielskiego, postanowiłam użyć polskiej wersji.

Co to znaczy? 

 W całym wyrażeniu chodzi po prostu o przekraczanie swoich granic, samodoskonaleniu się, robieniu czegoś po raz pierwszy. Może nie ma w tym nic niezwykłego, ale można by się tutaj doszukiwać jakiegoś motywacyjnego motta, które polega na skłonieniu do podejmowania nowych wyzwań, a nie byciu biernym. W czasie wyjazdu często bywało tak, że mówiono komu z nas udało się zrobić coś dobrego dla innych i kto zastosował się do hasła. Zdziwilibyście się jak było dużo osób, które postanowiło dać siebie innym. Pomagali, dużo się udzielali, a inni byli im bardzo wdzięcznym. Ja co prawda nie pomagałam tak jak oni bezinteresownie, ale znalazłaby sie rzecz, którą zrobiłam po raz pierwszy i mozna by było powiedzieć, że przekroczyłam siebie. Nawet po tym wyjeździe, gdy myślałam, że nie dam rady czegoś zrobić, przyjaciółka mi mówiła "cross the border", a u mnie pojawiał się uśmiech na twarzy i chęć walki.

Niemniej jednak nie mam zamiaru pisać tutaj motywacyjnych treści. Będę pisać tak jak poprzednio. Dla mnie nie są to tylko zwykłe słowa, ale przywołują miłe wspomnienia, z jednego z najlepszych wyjazdów na jakim udało mi się być. Samo forum jak i słowa "cross the border" darzę wielkim sentymentem, a co tu więcej mówić, ja sentymentalna jestem. Polubiłam wszelkie organizacje kościelne, duszpasterstwa i tego typu rzeczy, dzięki którym można poznać na prawdę świetne osoby, a takie spotkania mogą wywołać radość. Nie ukrywam, że na studiach chciałabym należeć do duszpasterstwa akademickiego. Jeśli byłoby to duszpasterstwo dominikańskie, może po raz kolejny odwiedziłabym Jamną... Swoją drogą uważam, że nazwa bloga powinna nas określać i myślę, że można to powiedzieć o mojej obecnej.

Co myślicie o nowej nazwie bloga? 

Na koniec dodaję zdjęcie z tego zeszłorocznego wyjazdu, chociaż mieliście już raz okazję je zobaczyć. Jak zwykle niewyraźnie, przy złym oświetleniu, niezbyt udane i po prostu do niczego, ale lubię je, bo są na nim wszyscy uczestniczy i to się liczy!