Nie obwiniaj mnie, że ci się w życiu nie udaje

    Znowu tutaj nie zaglądam i znowu będę próbować to zmienic. Dzis przychodzę z nowym postem, ktory powstał na bazie moich przemyśleń. Wiecie co? Poprzedni rok nie był łatwy ze względu na zachowanie niektórych osób. Polegało na obwinianiu mnie o to, że mam lepiej, że trafiłam na studiach na lepszych prowadzących i wszystko mi się udaje. Miałam już serdecznie dość słuchania tekstów typu "ty to masz szczęście". Tak jest najłatwiej powiedzieć, że ktoś ma szczęście i użalać się nad samym sobą. Już trudniej jest ruszyć swój zacny tyłek i zrobić coś, żeby poprawić swoją sytuację, zamiast wyżywać się na kimś, że ma lepiej, bo po prostu mu się poszczęściło. Może warto się zastanowić, co w swoim życiu można by było zmienić?

Urodzona pod szczęśliwą gwiazdą

Przez cały ten rok, uchodziłam za osobę urodzoną pod szczęśliwą gwiazdą. Może pod względem niektórych prowadzących mi się udało, bo nie pisałam wejściówek jak inni co tydzień, nie pytano mnie z całego materiału i w ogóle było tak jakoś...luźniej. Przecież to nie była moja zasługa, że mam nazwisko na "p" i dostałam się do takiej grupy na ćwiczenia ani niczyja wina, że dostał się do innej! To co napisałam nie oznacza, że wszystko zawdzięczałam szczęściu.  Nikt się nie zastanowił nad tym, że to ani mnie ani ich do niczego nie doprowadzi, a oprócz szczęścia istnieje coś takiego jak...

Ciężka praca

Ludzie myślą, że jak komuś coś wyszło, to znaczy, że po prostu ma szczęście i wszystko się mu udaje. Jeśli tak myślicie, to zaskoczę was, ale tak nie jest. Owszem, niektóre rzeczy zależą od szczęścia, ale na nie nie można zwalać całej winy, że coś wam nie wyszło. Nie przesadzajmy z tym, bo jeszcze ważniejsza jest ciężka praca. W wielu dziedzinach trudno ocenić czyjś wkład pracy i zaangażowanie, które pozwoliło mu na osiągnięcie celu. Mimo to, ludzie przyczepiają łatkę z napisem "szczęściarz", bo tak najłatwiej im wytłumaczyć zaistniałe zjawisko.

Mam przepraszać?

To, że komuś nie pasuje jego życie, nie znaczy, że ma obwiniać za to innych. Nie rozumiem po co innym prawić takie komentarze w stylu "udało Ci się, bo miałaś szczęście". Aby podbudować swoją psychikę? Ja rozumiem, że niektórym ludziom można zazdrościć, ale może zamiast docinać komuś dla własnej satysfakcji, wystarczy się na nich wzorować, coś zmienić u siebie. O ile w moim przypadku tego typu komentarze nie były  frustrujące, to uwierzcie, że słysząc to przez pięć dni w tygodniu, dzień w dzień, po pewnym czasie stało sie dla mnie to zwyczajnie męczące i miałam już dość.

Nie każdy ma taki sam start

Umówmy się, nie każdy zaczyna tak samo.  Jedni maja dwa domy, inni toną w długach i na karku mają spłatę kredytu. Życie nie jest sprawiedliwe i to nie od nas zależy, czy urodzimy się z bogatej rodzinie, czy też w biednej. Niektórzy też rodzą się z talentem. Jedni z szybkością uczą się języków, drudzy mają świetną pamięć, a jeszcze inni słuch muzyczny. Dla pocieszenia, naukowcy udowodnili, że większy sukces osiągają Ci, którzy musieli się napracować aby coś osiągnąć, niż Ci, którym dana rzecz przychodzi z łatwością. Znam też takich, że pomimo wielkim możliwości, w ogóle ich nie wykorzystują. To, że są osoby, które maja lepszy start, nie znaczy, że inni mają się poddawać! Oczywiście są też bariery nie do przeskoczenia. Z resztą sami pewnie słyszeliście o osobach, którym się udało, choć ledwo mieli na kromkę chleba albo wykryto u nich nowotwór. Takich przykładów jest mnóstwo.

Problem jest wiecznie ten sam. Jak ktoś komuś zazdrości, to nie pomyśli nad tym, jak ta osoba to osiągnęła i nie potrafi wziąć z niej przykład. Zamiast tego jest zawistny, wredny i jeszcze bardziej sfrustrowany, demotywując drugą osobę, aby ta poczuła się gorzej. Nie, to nie jest tak, że ja nikomu nie zazdroszczę. Owszem, zazdroszczę, ale zamiast się denerwować i obwiniać drugą osobę, staram się brać z niej przykład. Zastanawiam się w jaki sposób osiągnęła swój sukces. Jeśli robi coś czego chciałabym spróbować i ja, podpytuję i otrzymuję od niej pomocne wskazówki. Staram się cieszyć szczęściem innym. Sama się przekonałam jakie to uczucie, gdy ktoś z bliskich nie potrafi się cieszyć moim szczęściem.