Rozmaitości listopada

     Przyszedł czas na kolejne podsumowanie. Co prawda jest już połowa grudnia, ale co ja sie będę przejmować. Nikt nie mówił, że podsumowania ubiegłego miesiąca powinny być tylko na początku następnego.

     W tym roku wyjątkowo jesienne przesilenie na mnie nie zadziałało. Aż się zdziwiłam, że smutek mi nie towarzyszył, a przynajmniej nie w tak dużym stopniu jak w ubiegłych latach. Powoli zaczełam się przekonywać do tej jesiennej otoczki. Kubków ciepłej herbaty, bądź kawy, swetrami, siedzeniem pod kocem i innymi jesiennymi motywami. Nie raz było na prawdę cieplutko i aż chciało się wychodzić, ale w inne dni można było na prawdę zmarznąć. No cóż, taki jest właśnie listopad.

Nauka

Zaczęły się u mnie pierwsze kolokwia, więc nauki na nie trochę było, a że sesja zbliża się coraz bardziej, będzie tego jeszcze więcej. Z jednej strony aż chciało by się mieć wolne, ale z drugiej ciesze się, że mam wszystko rozłożone na kilka tygodni, a nie nałożone na jeden. Poza tym czuję wtedy, że coś robię, a nie tylko marnuję czas śpiąc na wykładach. Dalej narzekam na swój plan zajęć, który jest po prostu idiotyczny. Przepraszam bardzo, ale jak można było zrobić zajęcia w poniedziałki od 7 do 20 z 1,5 godzinną przerwą i zawalone wtorki. Natomiast resztę dni mam dosyć luźnych. Takim oto sposobem potrafię mieć po 3 kolokwia w poniedziałki, we wtorek się przemęczyć, a od środy mieć nieoficjalnie weekend. Nie podoba mi się takie ustawienie, bo zamiast mieć wszystko rozłożone na cały tydzień, nawarstwia mi się w ciągu jednego dnia.  Nie zawsze wracałam do akademika zadowolona. Niestety czasem miałam kiepskie dni na uczelni,  gdy musiałam siedzieć cały dzień albo  męczyć się z prowadzącymi ćwiczenia i do dzisiaj się zastanawiam,  jak niektórzy ludzie prowadzący zajęcia mogą być tacy...wredni.

Wypoczynek

Ten okres czasu był zdecydowanie obfity w atrakcje i wszelakie wyjścia ze znajomymi. Już na początku listopada odwiedził mnie chłopak na trzy dni, a że dzieli nas parę kilometrów, była to jedna z nielicznych okazji, podczas których mógł do mnie przyjechać. Spędziliśmy świetnie czas na długich spacerach, oglądaniu filmów, a także po raz pierwszy wypróbowaliśmy bilard w akademiku za całe 2 zł za godzinę :D Odkryłam także ze znajomymi pub z planszówkami, który wyglądał ładniej od innego, do którego wcześniej chodziłam, ale za to w grach brakowalo wielu elementów. Mimo to był bardzo klimatyczny, więc na pewno do niego wrócę. Nie zabrakło też imprez, poznania nowych osób, z których czasami widuję, odwiedzin u znajomych, integracji z grupą i wielu innych atrakcji. Bywało tak, że spałam tylko 3 godziny w nocy. Bardzo miło też wspominam koncert. Byłam na nim z koleżankami, a jedna do nas przyjechała z innego miasta. Jest to polski zespół Nocny Kochanek. Był to zdecydowanie jeden z najlepszych koncertów na jakich byłam, a na koniec dostalam także trzy autografy i dwa zdjęcia z członkami zespołu. Najlepiej było jak z koleżanką dałyśmy wokaliście dwa bilety i powiedziałysmy, że prosimy dwa podpisy. Oczywiście dał nam dwa podpisy na jednym bilecie, a gdy poprosiłyśmy o podpisanie drugiego, powiedział tylko "też dwa? ale wymagania". Postanowiłam sobie nie żałować spotkań i dobrze się bawiłam. A co!

Przemyślenia

● Ostatnio bardzo spodobał mi się pomysł na zrobienie Bullet Journal. Dla nie zorientowanych podaję, że jest to pewnego rodzaju notes, który ma nam pomóc w organizacji czasu, a wygląd i co dokładnie będziemy w nim prowadzić zależy tylko i wyłącznie od nas.  Ja swój bujo zrobiłam w czystym zeszycie i juz na początku zdążyłam się przekonać, że puste kartki to nie jest dobry pomysł i ciężko w nich rysować równo. Czy coś się u mnie zmieniło dzięki takiej organizacji? Na razie zauważyłam, że zaczęłam jeść więcej warzyw i owoców,  pić wody, a także staram się bardziej oszczędzać pieniądze. Choć wprowadziłam do tego notesu parę stron, uważam, że najbardziej przydatne okazało się śledzenie nawyków i zapisywanie wydatków. 

● Na początku roku akademickiego zapisałam się do zespołu pieśni i tańca ludowego, ale politechniki (ja jestem na uniwersytecie), nie na taniec, a do kapeli na instrument. Natomiast w listopadzie zauważyłam pierwsze postępy. Ogólnie mówiąc na początku nie szło mi granie na klarnecie i już mówiłam, że chcę sie wypisać, aż tu nagle na którejś próbie nasz prowadzący zauważył, że gram lepiej i ćwiczyłam, a ja byłam z siebie dumna! Niestety ominęły mnie andrzejki w tym zespole, ale nie mogłam pójść, bo w tym samym czasie mialam koncert wspomniany wcześniej, który zaplanowałam sobie już trzy miesiące temu. No cóż, mam nadzieję, że pójdę w przyszłym roku, bo podobno zabawa jest wtedy do białego rana. Atmosfera jest bardzo fajna, ale myślę, że potrzebuję jeszcze czasu aby się zgrać z ludźmi i bardziej otworzyć. Jednak doceniam to, że starsi członkowie, są dla nowych tacy mili i chcą, aby się dobrze czuli.

● Choć japońskiego ucze się drugi rok, znowu jestem na grupie początkującej, bo mi termin zajęć nie pasował. Wbrew moim obawom, wcale się nie nudzę. Nasza nowa nauczycielka idzie bardzo szybko z materiałem i to co robiliśmy w zeszłym roku w marcu, robimy w tym roku w listopadzie. W sumie to dobrze, bo przynajmniej da to jakieś efekty. Z drugiej strony ona nie mówi prawie w ogóle po angielsku, więc ciężko bylo się przyzwyczaić, że na zajęciach słyszę ciągle japoński.  Za to jestem zadowolona, że w tym roku przykładam się bardziej do tego języka.

Muzyka

Skoro byłam na koncercie, to nie mogło zabraknąć piosenek Nocnego Kochanka. Listopad będzie kojarzył mi się właśnie z nimi.

Blog
Moje blogowanie dalej pozostawia wiele do życzenia. Jednak mam nadzieję, że wkrótce posty staną się bardziej regularne, będę musiała się tym zająć. Poza tym zmieniłam szablon. Myślę, że teraz jest bardziej czytelny.

Seriale i filmy

W tym miesiący oglądnęłam dwa filmy i jeden serial.

 Absentia

 Emily i Nick to szczęśliwa para wychowująca małego synka. Oboje pracują w FBI i choć na początku ich życie się bardzo dobrze układa, nagle okazuje się, że Emily znika bez śladu w tajemniczych okolicznościach. Kobieta zostaje uznana za zmarłą, choć ciała nie odnaleziono. Jej

morderstwo zostało przypisane mężczyźnie, który popełnił także wiele innych zbrodni, a swoim ofiarom odcina powieki. Minęło 6 lat, Nick już zdążył poukładać sobie życie, syna wychowuje wraz z nową żoną, a Conrad Harlow odsiaduje wyrok w więzieniu za zabójstwo Emily, którego mu nie udowodniono. Aż nagle Nick dostaje w nocy telefon. Jest przekonany, że to morderca, który przekazuje mu dokładnie informacje co do pobytu Emily. Na miejsce docierają agenci FBI i znajdują wielkie akwarium napełnione wodą, w którym jest zaginiona kobieta. Na szczęście udaje się je otworzyć i ją uratować. Bohaterowie zostają postawieniu przed trudnym problemem. Nick i Emily muszą odnaleźć się w innej sytuacji, natomiast sama Emily nie pamięta co się z nią działo, kto ją więził, stara się odbudować relacje ze swoim synem i zaakceptować nową żonę Nicka. Wkrótce jej zaginięcie zostaje powiązane z innymi morderstwami. Próby rozwiązania tej sprawy śledzimy przez 10 odcinków, a wkrótce dowiadujemy się, że Emily prawdopodobnie nie jest tak czysta jakby się mogło wydawać.

 

 Na serial natrafiłam patrząc na aktorów, gdyż główną wersję gra w nim aktorka, która grała w serialu Castle jako Kate Beckett. W przeciwieństwie do Castle'a nie ma tam tak śmiesznych dialogów i humoru, ale jest co innego. Wiele emocji i budowanego napięcia, gdyż z każdym odcinkiem zbliżamy się do rozwiązania sprawy. 

Myśl jak facet

 Nikt by nie przypuszczał, że w dzisiejszych czasach możliwe jest, aby sprawić, by mężczyźni zachowywali się tak jak oczekują tego kobiety. Jednak cztery bohaterki sprawiają, że równowaga w ich związkach zostaje zachwiana, stosując poradnik Stevea Harveya "Działaj jak kobieta, myśl jak facet", aby uzyskac jak najwięcej od swoich wybranków. Podążają za wskazówkami, a efekty stosowania się do nich są wspaniałe. Niestety wkrótce sytuacja się zmienia, gdy mężczyźni odkrywają, że padli ofiarom manipulacji. Wtedy informacje z poradnika wykorzystują tak, aby działały na ich korzyść. Nie jest to może bardzo ambitny film z przesłaniem, ale komedia romantyczna. Niestety ten gatunek filmowy ma to do siebie, że w większości przypadków, wbrew nazwie, za mało w nim komedii. Jednak ten film taki nie jest. Największy jego atut to właśnie humor, bo na prawdę śmieszy.

Casanova

Główny bohater, który jest symbolem rozpusty korzysta z uroków życia. Niestety zaczyna mieć problemy z Inkwizycją, która postanawia go ukarać, więc żeby tego uniknąć, szuka sobie żony, aby móc sobie pozwalać na dalsze podboje. Niestety tuż po wyborze kandydatki po raz pierwszy się zachowuje we Francescę Bruni, która na uniwersytecie głosi równość płci i jako pierwsza się mu oparła. Na domiar złego dziewczyna jest zaręczona z handlarzem oliwą, który ma uratować jej rodzinę przed bankructwem. Casanova stara się zachować anonimowość, a także zdobyć serce wybranki. Film należy do tych lekkich, łatwych i przyjemnych. Muszę przyznać, że miło mi się go oglądało, a klimat tworzyła muzyka, kostiumy i sceneria. Do tego nie zabrakło komediowych elementów.

A jak wyglądał Twój listopad?